de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 20 oktober 2019
Trage golfbewegingen en slijtende magie
Big Idea #01, van Tristan Perich en Lucinda Childs, o.l.v Doug Perkins. 17/10, Onderzeebootloods, Rotterdam. Herhaling (alleen muziek): Rotterdam (21/10), Eindhoven (22/10).
Ambitieus, grootschalig en internationaal, dat zijn de sleutelwoorden voor Big Idea, een nieuw initiatief dat Rotterdam en de kunst moet opstuwen in de vaart der volkeren. De initiatiefnemers willen jaarlijks minimaal één grootschalige productie brengen.
De eerste is een feit. In de Onderzeebootloods op Zuid brachten 50 violisten en 66 dansers, verzameld uit diverse kunsthogescholen, onder grote belangstelling een uitvoering van Drift Multiply van de Amerikaan Tristan Perich. Speciaal voor Big Idea heeft Lucinda Childs, roemrucht sinds Philip Glass' Einstein on the Beach, hierbij een choreografie gemaakt.
Perich legt zich toe op one-bit-technologie, een niet nader toegelichte techniek die met simpele middelen complexe resultaten mogelijk maakt. Elke violist is voorzien van een processor. Het geheel wordt versterkt, wat leidt tot een zee van geluid, met de strijkersklank als basis, omhuld door een aura van orgelende boventonen, intrigerend interfererende ritmische pulsvelden of regenachtige ruis. De minimale muziek treedt in de voetsporen van Reich en Adams, maar boort geen nieuw terrein aan.
Elkaar afwisselende groepen dansers volvoerden rechtlijnige en diagonale bewegingen, met een beperkt arsenaal aan gestes en sprongen, en splitsten en sloten zich aldoor weer aaneen in gelijk opgaande paren. Door het grote raam aan de achterwand voeren op de donkere Maas schepen voorbij. Dat paste er goed bij.
De dans en de muziek hadden evenwel niet veel meer gemeen dan dat er naast trage golfbewegingen nauwelijks sprake was van ontwikkeling. En na een kwartier was de magie er wel af. Toen had het Grote Idee nog een klein uur te gaan.
© Frits van der Waa 2019
