de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 6 december 2019
Vicky Chow levert een daverende finale
Werk van Evans, Lang, Wolfe, Akiho, Shaw en Gordon, door Vicky Chow. 3 december, Het Cenakel, Tilburg.
De Link, het Tilburgse podium voor eigentijdse muziek, bestaat al decennia, maar blikt de laatste tijd verder over de grenzen dan vroeger. Zo heeft het de Canadese pianiste Vicky Chow naar Nederland weten te halen voor een eenmalig optreden in Europa.
Chow, die deel uitmaakt van het befaamde ensemble Bang on a Can All-Stars, gaf in haar programma een impressie van de jongste ontwikkelingen in de New Yorkse en Canadese muziek. De vraag die uit vijf van die stukken oprees luidde: hoe moet het nu verder, een halve eeuw na de opkomst van het minimalisme, de muziek die het moest hebben van hypnotiserende herhalingen en kruisverbanden met populaire muziek?
Oudgedienden David Lang en Julia Wolfe blijven het antwoord schuldig in het al te ingehouden Beach en het schrijnende maar eenduidige Compassion. Boeiender zijn Mammal van de Canadees-IJslandse componiste Fjóla Evans en Vick(i/y) van Andy Akiho, stukken die hun uitwerking allereerst te danken hebben aan de speciale, klokachtige effecten die worden bereikt door vooraf allerlei materiaal tussen de pianosnaren te steken. Naast deze vooral als performance interessante stukken bood Gustave Le Gray van Caroline Shaw een intrigerende, maar bij vlagen wat simplistische uiteenzetting met de harmonische wereld van Chopin.
Sonatra van Michael Gordon bleek, ten slotte, het antwoord op de opgeworpen vraag en een daverende finale. Dit abstracte stuk is minimaal en maximaal tegelijk, een kolkend, eeuwig veranderlijk perpetuum mobile van aan elkaar gekitte, kruisende en over elkaar vallende notenslierten, waarin Chow kon laten horen dat ze als pianist ver boven het maaiveld uitsteekt.
© Frits van der Waa 2019
