de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 6 augustus 2020
Het echte einde van Orpheus
Stefano Landi: La morte d'Orfeo. Naxos (dvd).
De afloop van Orpheus' vergeefse poging om zijn verloren geliefde Eurydice uit de onderwereld te redden wordt meestal te rooskleurig voorgesteld. Zo liet Monteverdi in zijn opera L'Orfeo (1607) de mythische zanger ten hemel stijgen in gezelschap van zijn vader Apollo.
Twaalf jaar later vertelde Stefano Landi in La morte d'Orfeo hoe het 'werkelijk' gegaan is: Orpheus werd verscheurd door een groep bacchanten.
Landi's vrij onbekende werk werd twee jaar geleden opgevoerd door de Nationale Opera, onder regie van artistiek directeur Pierre Audi (zijn laatste) en is nu op dvd verschenen. Componist en regisseur houden de wrede dood van de protagonist overigens netjes buiten beeld. De aankleding is modern, met een klassieke touch, de begeleiding van Les Talens Lyriques onder Christophe Rousset is rijk van klank, en de zangers, met voorop tenor Juan Francisco Gatell, leveren welsprekende vertolkingen.
Le Salon de Musique: Vienne 1900. Alpha.
Vijf topmusici die elkaar troffen op het festival van Salon-de-Provence besloten een programma op te zetten rond het muzikale gistingsproces dat zich omstreeks de vorige eeuwwisseling voordeed in Wenen. In de kleine dertig jaar die de resulterende cd omspant, voltrok zich een totale revolutie waarin toch een logica te bespeuren is – van het brahmsiaanse, doch verrukkelijke klarinettrio van Zemlinsky tot het dodecafonische Kammerkonzert van Alban Berg.
Mahler is ook van de partij, met twee voor fluit en piano bewerkte liederen, maar die worden voorbijgestreefd door het pianotrio van de 12-jarige Erich Wolfgang Korngold.
In het brandpunt van de omwenteling liggen Schönbergs eerste Kammersymphonie, hier in de kwintetbewerking van Anton Webern, en de pianosonate van Alban Berg, eminent vertolkt door pianist Éric Le Sage, de enige muzikant die op alle tracks te horen is.
Sarah Willis: Mozart y Mambo. Alpha.
Sarah Willis, hoornist in de Berliner Philharmoniker en dus een speler van wereldformaat, verloor haar hart in Cuba aan de musici van het Orquesta del Lyceum de La Habana, en wijdde zich vervolgens aan een speciaal project, Mozart y Mambo.
Het is een sympathiek initiatief – de opbrengst is bestemd voor betere instrumenten – maar het wil niet echt boteren tussen die twee werelden. Willis' Mozartvertolkingen zijn subliem en het orkest is inderdaad prima, maar het mambogedeelte is vooral gezellig en roezemoezig.
Ronduit pijnlijk is de gelatiniseerde Kleine Nachtmusik van Edgar Olivero. Dan hebben Joshua Davis en Yuniet Lombida Prieto spitsere fusie-oortjes, getuige hun op Mozarts derde hoornconcert gebaseerde Rondo alla Mambo.
© Frits van der Waa 2020
