de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 21 mei 2021
Verbazende expressie van Rihm en De Wert
Cappella Amsterdam: In Umbra Mortis. Pentatone.
Bij Wolfgang Rihm, de grootste levende Duitse componist, denk je eerder aan het grote gebaar en aan explosieve klanken dan aan verstilde koorzang. De kennismaking met zijn Sieben Passions-Texte uit 2006 op het nieuwe album van Cappella Amsterdam is dan ook verrassend: vloeiende, veelstemmige harmonieën met een onmiskenbaar hedendaagse twist, die toch het trommelvlies niet schuren. De lading van de bijbelse teksten, geconcentreerd op de Goede Week, liturgisch gezien de donkerste tijd van het jaar, krijgt heel terughoudend gestalte. Zo worden in Tenebrae factae sunt, het centrale deel, de laatste woorden van Jezus aan het kruis eerst eenstemmig gezongen, waarna het stemmenweefsel geleidelijk uitwaaiert.
Met hun voortreffelijk uitgebalanceerde koorklank maken de zangers van Cappella hoorbaar hoezeer Rihms werk aansluit bij de polyfonie van de Renaissance. Maar dat niet alleen: de Passions-Texte zijn hier verweven met vijf- en zesstemmige geestelijke composities van de 16de-eeuwer Giaches de Wert, een componist wiens werk zelfs nu nog stoutmoedig en verbazend expressief aandoet, en daarmee, ondanks het wat klassiekere idioom, heel veel gemeen heeft met dat van Rihm. Zo verrijken vier eeuwen uiteenliggende klankwerelden elkaar.
© Frits van der Waa 2021
