de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 18 juni 2021
Sierlijk contrapunt van Waalse meester Martini
Le Miroir de Musique - Johannes Martini: La Fleur de Biaulté. Ricercar.
Vijfhonderd jaar geleden waren musici uit de Lage Landen de sterspelers in de muziek, en Italiaanse vorsten hadden een aardig sommetje over om zangers en componisten uit Vlaanderen en Wallonië in hun kapel op te nemen. Johannes Martini, in 1430 geboren in Leuze, nabij de tegenwoordige zuidgrens van België, is lang niet zo bekend als zijn tijdgenoten Isaac en Josquin, maar was wel dertig jaar lang verbonden aan het roemruchte hof van Ercole d'Este in Ferrara.
Het ensemble Le Miroir de Musique geeft op zijn jongste cd een dwarsdoorsnede van Martini's werk, dat in zoverre uitzonderlijk is dat het ook veel instrumentale stukken bevat. Instrumentale muziek werd door de kerk aanzienlijk lager aangeslagen dan vocale (met religieuze strekking althans) en is dan ook veel minder goed bewaard.
Spiritueel of werelds, Martini toont zich in beide genres een meester van sierlijk contrapunt, met elkaar omspelende melodielijnen en van tijd tot tijd onverwachte wisselingen van maatsoort. Een tweetal op gregoriaanse reciteertonen gebaseerde gezangen is aan de saaie kant, maar voor het overige maken de musici er met schalmeien, pommers, vedels en nog diverse andere instrumenten een gevarieerd en luisterrijk geheel van.
© Frits van der Waa 2021
