de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 2 juli 2007 (pagina 10)
Een mislukte poging om opera en musical te combineren
Robeco Summer Night: Carmen meets Carmen. Concertgebouw, Amsterdam, 30 juni.
Ooit splitste het gezongen muziekdrama zich in een serieuze en een lichte variant, de opera en de
operette. De operette ging overzee en ontwikkelde zich daar tot de musical. Carmen meets Carmen,
de opening van de Robeco Zomerconcerten, probeerde opera met musical te combineren. De voorstelling
mengde succesnummers uit Bizets opera Carmen met enkele previews uit Carmen the Musical.
Dit laatste stuk, waarvoor Marco Borsato's lijfcomponist John Ewbank de muziek maakte, beleefde twee
weken geleden zijn première in San Diego.
Inleider Hans van den Boom kende blijkbaar niet het onderscheid tussen een femme fatale en een
feministe. Maar dat is aanmerkelijk minder groot dan dat tussen de dwergsterretjes Do en Glennis Grace,
wier optredens het niveau van een gemiddelde Idols-aflevering niet ontstegen, en de doorgewinterde,
goedgeschoolde operatalenten Tania Kross en Dimitrie Lazich, die als Carmen en de stierenvechter
Escamillo twee volwaardige karakters op het podium zetten. Kross heeft een natuurlijke gratie, wat voor
het gerenommeerde Glyndebourne Festival, waar ze volgend jaar de rol van Carmen gaat vertolken, zeker
gewicht in de schaal gelegd zal hebben. Tenor Marcel Reijans, die als Carmens minnaar Don José
veel hoge noten op zijn zang had, en ze allemaal haalde, stond er wel erg bij als een operazanger.
Van de twee dirigenten ontlokte musicalspecialist Maurice Luttikhuis, die de bok bereed als een
rodeocowboy met o-beentjes, het Brabants Orkest swingend spel, ondanks de bazige geluidsversterking. Maar
hij kon niet verhullen dat Ewbanks behendige, doch clichématige akkoordprogressies het niet halen
bij de geïnspireerde, zij het na 130 jaar herkauwen wat sleetse melodieënstroom van Bizet, die onder
aanvoering van José Miguel Esbandi door diezelfde luidsprekers geperst werd en daardoor een
blikkerig smaakje kreeg.
De doodsteek was een derde Carmen, de actrice Hadewych Minis. Minis is te roze, te blond en te ijzig voor
de rol van de warmbloedige Spaanse schone. Bovendien waren haar teksten in de mond gelegd waar geen woord
Spaans – en ook weinig Nederlands – bij zat: 'No fucking way, Don José!' Dank u
beleefd, Robeco, AVRO en Concertgebouw, voor dit opvoedend avondje op het kruispunt van amusement en
cultuur, mede namens de kleine kinderen in de zaal.
© Frits van der Waa 2007
