de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 15 februari 2008 (pagina 19)
Indrukwekkende geluidsmuur als eerbetoon aan Andriessen
Andriessen, Nas en Bulsink, door het Nederlands Blazers Ensemble o.l.v. Lucas Vis. Gezien: 13/2, de
Doelen, Rotterdam. Amsterdam: 15/2 en 17/2.
Zelfs na meer dan dertig jaar, is de schok die Louis Andriessens De Staat op 28 november 1976
teweeggebracht moet hebben nog navoelbaar. De componist, die hiermee in nagenoeg één klap
zijn reputatie vestigde, heeft later nog omvangrijker bezettingen op de been gebracht. Toch was de
geluidsmuur die het Nederlands Blazers Ensemble woensdag met slechts dertig man neerzette bepaald
indrukwekkend.
Het Rotterdamse optreden maakte deel uit van een groot Andriessen-retrospectief, dat in mei zal uitmonden
in een complete uitvoering van De Materie. Om de lijn van de jaren zeventig door te trekken naar
het heden heeft het Blazers Ensemble twee jonge componisten uitgenodigd om aan de hand van Plato, die
Andriessen inspireerde, en met dezelfde bezetting, een tegenstuk te schrijven. Dat het werk van Mayke Nas
(35) en Wilbert Bulsink (22) niet zo hard zou aankomen als de vuist van Andriessen was voorspelbaar, maar
desondanks lijken hun creaties op gauw gevulde kinderhandjes. In haar Niets nieuws laat Nas de
musici ritmisch ademen en in koor fluiten, een effect wat in de Doelenzaal geheel teloorging. Bulsink
heeft zich er met zijn 1,2,3... minder gemakkelijk af gemaakt, en zijn uitwaaierende clusters en
tegenstrevende lijnen mogen er zijn, alleen is het vervelend dat hij daaroverheen de musici een
platonische rap laat schreeuwen.
Onder Lucas Vis, die ook de premi¸re dirigeerde en dus beschouwd kan worden als staathuishoudkundige,
krijgen de quasiminimalistische klankblokken, de politiek gemotiveerde eenstemmigheid, en de schroeiende,
gestapelde samenklanken van De Staat een vaart en eendracht waar de componist dertig jaar geleden
niet van had kunnen dromen – al moet er opnieuw hard voor gewerkt worden.
© Frits van der Waa 2008
