de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 6 april 2010
Westbroek als een intense Cassandra
Les Troyens van Berlioz, door De Nederlandse Opera o.l.v. John Nelson en Pierre Audi. Gezien: 4 april, Muziektheater. Amsterdam. Aldaar t/m 2/5. Radio 4: 1/5, 18.00 uur.
Een lichte neiging tot onmatigheid heeft Berlioz' opera Les Troyens. In de vier uur muziek die het werk in totaal bevat, zit voldoende stof voor twee forse eenakters plus een variétévoorstelling van een kwartier of drie. De ietwat halfslachtige dramatische structuur wordt desondanks overeind gehouden door de vele charmes en afgrondelijkheden van de muziek. En – in het geval van de reeks heropvoeringen bij De Nederlandse Opera – door de magistrale regie van Pierre Audi uit 2003.
Een schragend onderdeel daarvan is het decor van George Tsypin, waarin drie reusachtige bewegende balken aanvankelijk in horizontale ligging de Trojaanse burcht symboliseren, vervolgens als staande zuilen de havenstad Carthago verbeelden, en bij de fuifnummers vrolijk meedeinen met de dansers.
Intussen spelen dood en verderf de hoofdrol in het drama, dat met de deur in huis valt op het moment dat de strijd om Troje zijn catastrofale einde tegemoet gaat, als gevolg van de bekende list met het houten paard. De hoofdpersoon van die eerste helft is de koningsdochter Cassandra, wier profetieën altijd kloppen, maar door niemand worden geloofd. De rol wordt ditmaal met gloeiende intensiteit vertolkt door sopraan Eva-Maria Westbroek, die leiding geeft aan een koor van zwarte weduwen dat aan het slot massaal harakiri pleegt.
Het geweld is in die eerste helft niet van de lucht, en dat geldt ook voor de akoestische salvo's die koor en orkest op het publiek afvuren. Gelukkig laten dirigent John Nelson, het Nederlands Philharmonisch Orkest en het operakoor in het Carthaagse gedeelte beduidend genuanceerder geluiden horen. Het bedwelmende liefdesduet tussen de Trojaan Aeneas en vorstin Dido, en de spookmuziek die de schimmen uit het dodenrijk vergezelt, horen tot de hoogtepunten.
De omvangrijke cast heeft geen zwakke plekken. De tenor Bryan Hymel heeft als Aeneas niet al te veel te doen, maar waar het erom spant, schiet hij niet tekort. Dido en haar zus Anna worden opnieuw vertolkt door Yvonne Naeff en Charlotte Hellekant, wier familieband wordt verstevigd door het lage, strakke mezzogeluid dat ze allebei neerzetten.
© Frits van der Waa 2010
