de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 6 augustus 2014
Nonesuch neemt de tijd voor Andriessen
Louis Andriessen: La Commedia. Nederlandse Opera. Nonesuch (2 cd's en 1 dvd).
Het is alweer zes jaar geleden dat Louis Andriessens monumentale opera La Commedia in Carré werd opgevoerd. Nonesuch, Andriessens vaste label, heeft er alle tijd voor genomen om de toen gemaakte opnamen uit te brengen. En dan zit het libretto er nog niet eens bij en ook niet op de site, zoals was beloofd.
Dat doet niets af aan de indrukwekkende muziek van dit werk, dat eigenlijk meer heeft van een vijfdelige cantatecyclus. De bijgeleverde dvd is vooral een krachtig in memoriam voor de 2012 overleden zanger/acteur Jeroen Willems, die de rol van Lucifer speelt.
De montage die regisseur Hal Hartley heeft gemaakt van de film- en toneelbeelden waaruit zijn enscenering bestond, laat iets te weinig zien van de spannende uitvoering en iets te veel van Andriessens zingende muze Cristina Zavalloni, wie de beperking aankleeft dat ze geen ander karakter kan uitbeelden dan La Zavalloni.
Ysaÿe: Sonatas for solo violin. Tianwa Yang. Naxos.
Een componistenopleiding heeft hij nooit gehad, maar toch zette de beroemde violist Eugne Ysaÿe graag noten op papier, vooral toen zijn handen later in zijn leven niet meer zo mee wilden. En hij kon het, zo blijkt wel als je naar zijn sonates voor viool solo uit 1924 luistert. Dit is niet alleen sublieme violistenmuziek, met vaart, virtuositeit en veel verstand van het instrument, ook als composities zijn deze sonates van hoog niveau.
Bach is alomtegenwoordig, in de tweede sonate zelfs in de vorm van een schitterende valse start. Dit werk is verder doordesemd van het Dies Irae-motief, dat een bron is voor tot op de bodem gravende variaties. Maar in de vijfde sonate laat Ysaÿe horen dat ook het werk van Debussy niet aan hem is voorbijgegaan.
Dat alles krijgt onder handen van de 27-jarige Chinese violiste Tianwa Yang een zeggingskracht en een perfectie die je bij de eerste noten al aan de luidsprekers kluistert. Yang, die in Duitsland woont, heeft voorzover ik weet nog niet in Nederland opgetreden. Dat wordt dus tijd.
Platti: Concerti. Concerto Madrigalesco olv Guglielmi. Arcana.
Hoe langer hoe meer wordt duidelijk dat er nog stapels muzikale juwelen zijn op te delven uit de periode tussen Bach en Mozart.
Het Italiaanse gezelschap Concerto Madrigalesco heeft zich verdiept in het werk van Giovanni Benedetto Platti, die maar twaalf jaar jonger was dan Bach, maar veel moderner, getuige zijn concerten voor cembalo obligato, die leider Luca Guglielmi eigenwijs maar met recht en reden op een nagebouwde Cristofori-fortepiano uitvoert.
Heerlijke ontbrekende schakelmuziek, met vleugjes Scarlatti, veel galanterie en vooruitwijzingen naar de latere klassieken. Bij de mooie hobosonate staat de fortepiano wel raar ver van de microfoon.
© Frits van der Waa 2014
