de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 15 juni 2015
Een zak met glas
Verdi, Rijnvos, Gershwin en Stravinsky door KCO O.l.v. Daniel Harding. 12/6, Concertgebouw, Amsterdam
Voor een werk dat is ge•nspireerd op een uitslaande brand is het nieuwe orkestwerk van Richard Rijnvos, fuoco e fumo, opmerkelijk ingetogen. In een kwartier tijd ontvouwt zich een verfijnd spel van aangolvende en wegebbende klanken vol boventoonverkenningen en verschietende kleuren. Als lijm fungeert een grondtonig akkoord, dat telkens door het weefsel schemert, maar op den duur vrijwel ondergesneeuwd raakt in door elkaar heen pulserende basnoten. Echt opwindend is het niet. Als aan het slot een slagwerker een zak met glas op de grond gooit, een referentie aan de kroonluchter die in 1996 in het brandende Venetiaanse operatheater La Fenice naar beneden stortte, is dat bijna onopvallend.
Dat het Koninklijk Concertgebouworkest Rijnvos opdracht heeft gegeven voor dit werk zegt veel over de statuur van de componist. De wereldpremiŹre maakte deel uit van een curieus geprogrammeerde, maar onderhoudende avond, die opende met de tranentrekkende, maar wel erg korte ouverture van Verdi's La Traviata, en besloot met Stravinsky's nog altijd moderne Petroesjka. De entr'acte, Gershwins Rhapsody in Blue, werd gespeeld in de versie voor jazzorkest, waarin de blazers van het KCO schitterend verfijnde ruigheid leverden.
Verrassender nog was de bijdrage van Stefano Bollani, een Italiaanse pianist die opereert op het snijvlak van klassieke en ge•mproviseerde muziek. Zijn vertolking was minder transparant dan gangbaar, maar de akkoorden kregen onder zijn handen een schitterende jazzy floers. En hij voegde er naast een uit de mouw geschudde inleiding nog diverse eigen accenten aan toe, plus een wervelende toegift op de Gershwin-evergreen I Got Rhythm.
Verdi, Rijnvos, Gershwin en Stravinsky door KCO O.l.v. Daniel Harding. 12/6, Concertgebouw, Amsterdam
© Frits van der Waa 2015
|
