de Volkskrant, Kunst & Cultuur, 13 april 2016
Bijzonder werk met hallucinant hoogtepunt
Honegger & Ibert: L'Aiglon. Orchestre Symphonique de Montréal o.l.v. Kent Nagano.
Decca.
'De een heeft de kruisen geschreven, de ander de mollen', grapten Arthur Honegger en Jacques Ibert over hun gezamenlijke opera L'Aiglon. In werkelijkheid namen ze elk een paar segmenten voor hun rekening.
L'Aiglon, uit 1937, is geen lange opera, maar zit vol met rijke muziek. Het 'adelaarsjong' uit de titel is Napoleon II, die op 4-jarige leeftijd kort de opvolger van zijn vader was, opgroeide in Oostenrijk en op 21-jarige leeftijd stierf. De opera gaat over zijn fictieve poging aan de macht te komen.
Het Orchestre Symphonique de Montréal en dirigent Kent Nagano hebben het werk, waarvan tot nu toe slechts één grammofoonopname bestond, schitterend opgepoetst.
De hoofdrol, toebedeeld aan een sopraan, wordt vurig gezongen door Anne-Catherine Gillet. In anderhalf uur passeren fraaie walsen, militante marsen, een hallucinant hoogtepunt vol flarden patriottische muziek en een roerende sterfscne. De sterke dramatische structuur en de gematigd moderne, allerminst gedateerde muziek maken L'Aiglon tot een bijzonder werk.
Michel van der Aa: Violon Concerto & Hysteresis.
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Vladimir Jurowski; Amsterdam Sinfonietta o.l.v. Candida Thompson.
Disquiet.
Michel van der Aa (46) heeft zo veel gedaan op multimediagebied, dat je bijna zou vergeten dat hij allereerst een voortreffelijk componist is.
Zijn jongste cd vestigt daar de nadruk op met een grootse uitvoering van het vioolconcert dat hij in 2014 schreef voor Janine Jansen en het Koninklijk Concertgebouworkest.
Het is een werk dat veel overhoop gooit en menige grenslijn overschrijdt, maar toch geheel in de traditie van het klassieke vioolconcert staat. Het evenwicht tussen de solist en het orkest is perfect, holle virtuositeit is geheel afwezig en de orkestratie is vol maar transparant.
Het tweede werk op de cd, Hysteresis, een klarinetconcert voor kamerorkest en soundtrack is minstens zo geraffineerd, maar klinkt met zijn elektronische verdubbelingen veel experimenteler. Ook hier toont Van der Aa zich een eminent geluidsregisseur.
Youri Egorov. The 1980 Ambassador Auditorium Recital.
First Hand Records.
Zo blij als musicologen zijn met een teruggevonden partituur, zo gelukkig zijn pianoliefhebbers met de ontdekking van oude opnamen – vooral wanneer het gaat om de jonggestorven en diepvereerde pianist Youri Egorov.
Uit een Amerikaanse bibliotheek komt de registratie van een concert dat hij in 1980 gaf in Pasadena. Op het programma stonden Mozart en Schumann en de Etudes op. 25 van Chopin. Het zijn geen noviteiten in Egorovs discografie, maar van Schumanns Fantasie in C was al lang geen opname beschikbaar. Hij speelt het stormachtig, maar scherp gecontroleerd, en net als de overige werken met een vrijwel ongeëvenaarde noblesse.
© Frits van der Waa 2016
